iMonk | Temmuz 2004

Kalküta, Hindistan — Pazar, 4 Temmuz

Chaturmasya

Cuma gününe denk gelen purnima (dolunay), ay takvimine göre chaturmasyanın, yani Hindistan'da dört ay süren yağmur mevsiminin başlamasının göstergesiydi ki genellikle, bu dönemde sannyasiler (gezgin rahipler) oradan oraya seyahat etmezler ve dolayısıyla riyazetle ilgili özel yeminler uygularlar.

Chaturmasya vrata (yemini) uygulayan bir kişi bu dört ay boyunca, Temmuzdan Ekim ayı sonuna kadar traş olmaz, günde bir öğünden fazla yemez, her bir ay sırasıyla ıspanak, yoğurt, süt ve mercimek yemekten kaçınır, vb.

Bir keresinde bir adanmış Srila Sridhar Maharaj'a chaturmasya vratayı uygulamalı mıyım, diye sorduğunda, Srila Guru Maharaj şöyle cevap verdi:

O daha az öneme sahiptir. Asıl önem verilmesi gereken atma-samarpanadır, kendini vermektir. O teslimiyeti yani atma-nivedanamı geliştirecek pek çok yöntem vardır. Gerçek olan şey, gerçek sermaye odur ve bütün bunlar [yeminler] sadece atma-nivedanama yardımcı olmak üzere düzenlenmiştir. [Srimad Bhagavatam'da] Prahlad Maharaj şöyle der, 'Pek çok yerde pek çok kutsal metin tarafından pek çok öğüt verilir, ancak hepsinin özü atma-samarpanadır, kendini vermektir. Bütün bu öğütler sadece bu sonucu elde etmek için verilmiştir.'

"Ghee ateşe nasıl dökülürse siz de kendinizi Krishna ateşine öyle atmalısınız ve kendinizi zaman içerisinde sadhunun, Mahaprabhu'nun, Gauranga'nın ellerine teslim etmelisiniz. Bir miktar çile çekmek, şunu ya da bunu yapmak o kadar da önemli değildir. Esas olan şudur, sermayenizi, bütün sermayenizi, öz benliğinizi dışarıya çıkarmalısınız. Krishna kısmi katılımla tatmin olmaz; O sizin öz benliğinizin tamamını ister.

"Krishna sizin kalbinizi ister. Çileler, azıcık bedensel acı veya bir parça zihinsel acı — onların hiç önemi yoktur. Sadece samarpana gerekir. Krishna'yı, Krishna'nın lütfunu elde etmek için gerekli olan odur: topyekûn kalp alışverişi. Eğer siz kalbinizi verirseniz karşılığında Onun kalbini alırsınız."

—İngilizceden çeviren:
Krishnendrani Devi Dasi

Kalküta, Hindistan — Salı, 6 Temmuz

Prasadam: Merhamet artıkları

Srila Gurudeva, Praphula Krishna Prabhu'nun en son slayt sunumundan çok memnun. Sunum Sri Chaitanya Saraswat Math'ın, koruyucularımızın ve misyonumuzun dünya çapındaki etkinliklerinin görsel tanıtımı için çok güzel bir giriş sağlıyor.

Srila Gurudeva geçen gün bilgisayarında bu sunumu bir kez daha izlerken, prasadam (kutsanmış yiyecek) slaydında durup başlığı okuyor — "Prasad-sevaya: Çözüm prasadamdadır" — ve bana dönüp şöyle diyor:

"Bu ne kadar hoş birşey, Maharaj: prasad-sevaya."

Sunuma geri dönerek Srila Bhaktivinoda Thakur'un Prasad-sevaya'sından alınan ayeti okuyor: "Dostlarım! Lord Krishna'mız lütufla doludur; bu en aç gözlü duyuyu, dili fethetmek için bize prasadı: Tanrı'nın lütfunu, Kendi kutsal yemeğinin merhamet-artıklarını verdi..."

Slayda dikkatle bakıyor ve tekrarlıyor, "Merhamet-artıkları... Tanrı'nın lütfu."

Sonra başını sallıyor ve bir kez daha bana dönerek şöyle diyor: "Çözüm ortada, aç gözlü dilin nasıl fethedileceği ortada, oysa bizler kendi damak tadımız ve duyusal zevkimiz için buzdolabını açıp oradan yiyoruz..."

Öğle vakti, deitylere sunulacak olan her türlü bhogayı pişiren Sripad Mangal Maharaj — artık prasadam yani kutsanmış yiyecek olan — sunuyu öğle yemeği olarak bütün devoteelere dağıtma işini de yapıyor.

Bengalli yeni devoteelerden biri önce bir yemeği almaktan kaçınıyor ama Mangal Maharaj alması için israr ediyor. Ardından, öğle yemeği sırasında Bengalce bilmeyen tek ben olduğum için Mangal Maharaj şu açıklamayı yapıyor:

"Patlıcan subji almak istemedi, çünkü patlıcana alerjisi olduğunu söylüyor. Ama ben ona dedim ki — ve bu doğrudur — bu patlıcan değildir: prasadamdır."

Ve "alerjik" devotee devreye giriyor: "Ve ben de seve seve yiyorum..."

—İngilizceden çeviren:
Krishnendrani Devi Dasi

URL: http://www.imonk.net/turkish/04/july1.html
Düzen: iMonk — 23 Temmuz, 2004.