Kalküta, Hindistan — Pazar, 8 Temmuz
Güvenli ellerde
Alnım zemine yapışık hâlde yere uzanmışken, Srila Gurudeva'nın, Srila Guru Maharaj'ın çiçek kolyesini istettiğini duyuyorum ve sonra şöyle diyor, "Gel, Maharaj."
Beceriksizce, avuçlarım göğsümün önünde bitişik olarak Srila Gurudeva'nın karşısında duruyorum ve Kutsal Lütufları çiçek kolyeyi boynumdan aşırırken başımı eğiyorum.
Kendimi son derece rahatsız ve mahçup hissediyorum — manevi öğretmene çiçek kolyeyi öğrenci sunmalıdır! — ama tevazuyla kolyeyi kabul ediyorum çünkü daima başkalarını yüceltmenin ve başkalarına saygı göstermenin nasıl olduğunu, uygulamalı örnekle, bana öğretmek için Srila Gurudeva'nın rolleri değiştirdiğini anlıyorum.
Srila Gurudeva beni kucaklamak için kollarını uzatıyor. Ben öne doğru bir adım atarken, zihnim hızla, burada, bu aynı verandada, bir başka zamana atlıyor...
...Kalküta'ya Rusya'dan henüz dönmüştüm. Hemen Srila Gurudeva'yı görmeye gittim ama öğle yemeği öncesi alışıldık banyosunu alıyordu, bu nedenle ben de hızlı bir duş yapmaya karar verdim. Duşun orta yerinde, duydum ki Kutsal Lütufları beni şimdi görecekmiş!
Çabucak kurulanıp alnımın ortasından yukarıya bir parmak tilak çekerek verandaya koştum ve Srila Gurudeva'ya dandavat pranamımı sundum. Srila Gurudeva beni kucaklayınca, sol yanağımı sol omzuna yasladım. Yeniden Srila Gurudeva'nın kollarında olmaktan çok mutluydum!
Ama geri adım attığım zaman, Srila Gurudeva parmaklarının uçlarıyla sol yanağını silmek için elini kaldırdı. Onun yüzündeki hayret ifadesini görünce, ne yaptığımı anladım. Henüz ıslak olan sikham, Srila Gurudeva'nın yanağına dayanmıştı...
...Aynı hatayı bir kere daha yapmıyorum. İleri adım atınca başımı düz tutuyorum, Srila Gurudeva'nın omzunun üzerinden ileriye bakıyorum. Son derece tedirgin ve sıkılgan olduğum için, kucaklaşma biraz beceriksizce oluyor, ama önemli değil: bir kez daha güvenli ellerdeyim!
Srila Gurudeva gülümsüyor, eliyle beni divana yöneltiyor ve soruyor, "Soquel'den mi geldin?"
"Hayır, Gurudeva," diye cevaplıyorum. "San Jose'den geldim."
"Ah evet, San Jose..." diyor Srila Gurudeva, başıyla onaylayarak...
—İngilizceden çeviren:
Krishnendrani Devi Dasi
Kalküta, Hindistan — Cumartesi, 14 Temmuz
Ne yapmalı?
Srila Gurudeva kendisini iyi hissetmiyor, bu yüzden sabah darshanı kısa kesildi.
Herkes gittikten sonra, adet olduğu üzere, Srila Gurudeva basit bir kahvaltı yapıyor: veranda'ya açılan kapının yanındaki masasında bir kase muri yeniyor. Ben ayrılırken, dizüstü bilgisayarında bütün dikkatiyle Ratha Yatra festivalinden bazı resimlere bakıyor. Onu rahatsız etmemek için sessizce secdelerimi sunuyorum. (Ben secdelerimi sunarken hemen hemen hiç bir zaman "Dandavat, Gurudeva!" diye seslenmem.)
Dışarıya, sahanlığa adımımı atıyorum ve yaylı menteşeleri gürültüyle geri çarpmasına neden olmasın diye, kapıyı yavaşça kapatmaya başlıyorum. Kapı neredeyse kapanıyor — sadece küçük bir aralık var — ki Srila Gurudeva bilgisayarından yukarıya bakıyor, gitmekte olduğumu görüyor, hızla bedenini döndürüyor, ellerini alnında birleştiriyor ve "Dandavat, Maharaj," diyor.
Öylesine bocalıyorum ki ne yapacağımı bilemiyorum. Tekrar içeri mi girmeliyim? Yeni baştan secdelerimi sunmalıyım? Srila Gurudeva gülümsüyor... Birşey yapmak zorundayım! Kapıyı azıcık daha aralıyorum, gülümsüyorum, başımı eğiyorum ve "Dandavat, Gurudeva" diyorum — sonra kapıyı kapatıyorum ve yavaşça merdivenlerden aşağıya kaçıyorum (yoksa batıyorum mu desem?)... Bazen ne kadar budalayım...
—İngilizceden çeviren:
Krishnendrani Devi Dasi
Önceki | Arşiv | En Son Blog | İlk 10 | Yeni | Sonraki
URL: http://www.imonk.net/turkish/07/july2.html
Düzen: iMonk
— 14 Temmuz, 2007.