iMonk | Eylül 2005

Soquel, Kaliforniya — Cuma, 23 Eylül

Haydi kızım, git!

Damayanti Devi Dasi, o çılgın Hare Krishna kız, Yuvam Güzel Yuvam adlı bir blog başlattı. Bir bakın!

Damayanti Srila Gurudeva'nın onu Sri Nabadwip Dham'da yaşamaya ve hizmet etmeye davet etmesi üzerine, birkaç hafta içerisinde Hindistan'a dönecek. Bu genç bir kız için büyük bir adım ve hak vermek gerekir ki tedirgin, bu nedenle çabasını desteklemek için ona bir eposta gönderdim. Dolayısıyla, onun son yazısındaki Varoluş Krizi: Kötü Bir Başlangıç adlı yazısını gördüğüm zaman şaşkınlığımı tasavvur edin. Yazı şöyle başlıyor:

"Bu sabah Sripad Akinchan Maharaj'dan bir cesaretlendirme ve destekleme mektubu aldım — ki beni cesaretlendirme ve destekleme dışında her şeyi yaptı!"

Yazıklar olsun! Ben ve benim koca, geveze dilim!

İlk başta bir parça canım sıkıldı: "Ah, şimdi onun tereddüt etmesine ben neden oldum. Benim yüzümden kararsızlık çekiyor..." diye düşündüm. Ama sonra farkına vardım ki: "Hayır. Bu onun için iyi oldu. Bilinmeze atlamadan önce bu kuşkularla başa çıkmak zorunda."

Üstelik dişe dokunur bir varoluş krizi de yaşamıyor (kim olduğunu ve ne yapmak istediğini biliyor) hatta tinsel bir kriz de yaşamıyor (Krishna'ya ve Srila Gurudev'in öğretisine inancı var) sadece sıradan, istense de istenmese de başa gelen bir durum yaşıyor :-)

Korku duyması anlayışla karşılanabilir çünkü şöyle yazıyor. "Ben sadece genç bir kızım ve geçmişte pek çoğunun yapamadığını yapmaya çalışıyor olacağım..."

Bence bu iyi bir başlangıç, kötü bir başlangıç değil. Bu tür bir endişe ve öz-sorgulama onun iyiliği için iyidir: inancını güçlendirir.

Bizler tanrı inancına sahip olanlarız, varoluşçular değiliz; bizler iyimserleriz, karamsarlar değil. İnananlar olarak, Tanrı'nın ailesiyle mutlu ve kişisel bir ilişkiye inanıyoruz, kayıtsız ve düşmanlık dolu bir evrende, bireyin, duyguları göstermeden kendini izole etmesine değil. Bizler gerçekliğin süper-öznel bilinçli dünyasında, amacı hizmet olan öznel varlıklarız, hiçbir önemi olmayan nesnel bir dünyada ıssız kalmış, izole olmuş öznellik adaları değiliz.

Dolayısıyla Damayanti için herşey yolunda gidecek. Rubicon'u çoktan aştığını, geri dönüşün olmadığı noktayı geçtiğini çoktan biliyor çünkü dediği gibi: "Başarılı olacağıma inanç duyarak gidiyorum çünkü bu [Nabadwip'te kalmam] Srila Gurudeva'nın arzusu."

Ve eğer bu adımı atmazsa ne yapacak? Yapacağı hiçbir şey, kendisini kısa süre de olsa, tamamen Srila Gurudeva'nın hizmetine adamaktan daha önemli ya da yararlı olmayacak. Ve şu andan daha iyi bir zaman da yok:

Uyuyan geçmişi unut ve asla
Hayal etme geleceği,
Yalnız beraberindeki anda hareket et
Ve kesin ilerleme sağla.

Nabadwip'te yaşayacak olmak küçük bir adım, kuşkusuz, ancak içerisinde gelecekle ilgili çok fazla potansiyel saklı...bunu bir bilse!

Bu nedenle korkması için bir neden yok. Mutlaka başaracak çünkü keyfince değil, Nabadwip'e gelmesini isteyen Srila Gurudev'in rehberliğinde hareket ediyor: "Eğer burada kalırsan çok mutlu olurum."

Sermons of the Guardian of Devotion (Cilt III) adlı kitabın üçüncü bölümünde, Srila Sridhar Maharaj ruhani kardeşleri içinden on sekiz yaşında misyona katılan ve henüz yirmi sekiz yaşında iken Srila Bhaktisiddhanta Prabhupad'dan sannyas alan birinin öyküsünü anlatır.

Sannyası, kabul etmeden önce biri onun cesaretini kırmış, "Çok gençsin, ne kadar yaşayacaksın belli değil, onun için bu kadar riske girmek çok akıllıca gelmiyor!"

Bu, brahmacharinin sarsılmasına neden olmuş ve itiraf etmiş, "Prabhupad [sannyas almam için] öneride bulundu ama tereddüt ediyorum... ve bazı arkadaşlarım da beni yanlış yönlendiriyorlar."

Srila Sridhar Maharaj, Srila Bhaktisiddhanta Prabhupad'a brahmacharinin tereddütünden söz edince Srila Bhaktisiddhanta şöyle cevaplamış:

"Neden korkuyorsun? Korkunç olan yer bu dünyadır! Bütün korkular buraya, bu boyuta hapsolmuş durumdadır, oysa sen bu korku alanının üzerine sığınacaksın. Abhaya pada'ya, korkusuz Kutsal Ayaklara sığınacaksın. Korkusuz bölgeye gireceksin; korkusuz dünya ile bağlantı kuracaksın. Korku nerededir? Korku bu dünyadadır, dolayısıyla hiçbir kaygın olmasın..."

Damayanti'nin cesaretini takdir etmeniz gerekir. Bu kadar genç bir kız böylesine asil bir girişimde bulunuyor!

Chaitanya Charitamrita'da (Madhya Lila 8:70), şöyle denmektedir:

krsna-bhakti-rasa-bhavita matih
kriyatam yadi kuto 'pi labhyate
tatra laulyam api mulyam ekalam
janma-koti-sukrtair na labhyate

"Krishna bilincindeki saf adanmışlık hizmeti, yüz binlerce yıl boyunca iyi faaliyetlerde bulunmakla bile elde edilemez. Sadece tek bedel ödeyerek elde edilebilir: onu elde etmek için çok yoğun bir istek! Dolayısıyla nerede karşınıza çıkarsa, tereddüt etmeden alınmalıdır."

Haydi kızım, git!

—İngilizceden çeviren:
Krishnendrani Devi Dasi

Berkeley, California — Friday, September 30th

Berkeley nama-sangha

Bu akşam, (Braja Mohini Devi Dasi'nin cesaretlendirdiği ve Madhavendra Prabhu ile Krishna Sevaka Devi Dasi'nin yardım ettiği) Para Devi Dasi, Berkeley'de (San Francisco körfezinin karşı kıyısında) bulunan evinde bir nama-sangha programı düzenledi.

Bu nama-sangha (evlere ruhsal destek) programı, bildiğim kadarıyla, son yıllarda Kaliforniya'da karşımıza çıkan ilk program. İki saat boyunca — 19:00-21:00 — Parvat Maharaj'la ben yaklaşık bir düzine kadar devotee ile birlikte kirtan söyledik, Krishna bilinci felsefesini konuştuk ve toplantıyı nefis bir prasadam yemeği (ve pasta!) ile bitirdik.

Bu bana Rusya'daki nama-sangha programlarını hatırlattı. Rusya'da, Sibirya'da ve Ukrayna'daki merkezlerimizin pek çoğu, bunun gibi programlarla yola çıktılar.

Dolayısıyla, Para Devi Dasi her ayın son Cuması evinde böyle bir program yapmak istediğini söylediğinde onu yüreklendirdim. Bu mütevazı başlangıçta çok fazla potansiyel var...

—İngilizceden çeviren:
Krishnendrani Devi Dasi

URL: http://www.imonk.net/turkish/05/september4.html
Düzen: iMonk — 30 Eylül, 2005.