iMonk | Ekim 2008

Navadwip, Hindistan — 23 Ekim, Perşembe

Guru Maharaj'ın prasadamı

Bugün bizler Kutsal Lütufları Srila Bhakti Rakshak Sridhar Dev-Goswami Maharaj'ın Vyasa Pujasını (kutsal görünüm gününü) kutsal Ganj Nehri kıyılarındaki Sri Navadwip Dham'da kendi kurduğu Sri Chaitanya Saraswat Math'da bulunan Ayrılıkta Beraberlik samadhi mandirinde kutluyoruz.

Burada Navadwip'deki bu festivale daha önce katılmak için yeterli şansa sadece iki kere sahip oldum: yirmi beş yıl önce, 1983 de, Srila Guru Maharaj'dan inisiasyon (diksha) aldığım zaman ve on üç yıl önce, 1995 de Srila Guru Maharaj'ın Yüzüncü Yıl Kutlaması için geldiğim zaman.

Bu hayırlı olayı Navadwip'de istediğim sıklıkta kutlayamadığım için, çok erken kalkıyorum, duş yapıyorum, giyiniyorum, tilak sürüyorum ve karanlıkta, başka kimse uyanmadan, aşağıya samadhi mandire iniyorum. Srila Guru Maharaj'a dandavat pranamımı sunduktan ve bhajanını bozduğum için özür diledikten sonra, dua etmeye başlıyorum.

Belki de son zamanlarda prasadam üzerinde fazlaca meditasyon yaptığım ve yazı yazdığım için, Srila Guru Maharaj'dan bana karşı merhametli olmasını, bana lütfunu vermesini istiyorum: sadece bir lokma prasadam.

Srila Guru Maharaj 1983 de bana çok fazla prasadam vermişti ve o sıralar yutması çok zor olduğu halde, bugüne kadar sahip olduğum en iyi prasadam olduğunu şimdi fark ediyorum. Ama o çeyrek yüzyıl önceydi ve ruhum daha fazlasına açlık duyuyor...

Yaklaşık yirmi dakikalık coşkulu duadan sonra, şu düşünce birdenbire davetsizce giriyor zihnime: Srila Guru Maharaj bana zaten prasadamını vermiş bulunuyor. "Ne prasadamı?" diye kabaca soruyorum, konsantrasyonumun bölünmesine azıcık huysuzlanarak.

Cevap çabuk geliyor: "Govinda Maharaj."

Hayretler içinde yere kapanıyorum, Srila Guru Maharaj'a dandavat pranamımı sunuyorum ve bu içgörü için ona teşekkür ediyorum. Srila Guru Maharaj son derece iyi kalpli ve cömert! Yirmi yıl önce samadhiye girdiği halde, bizleri hala prasadamıyla besliyor — günbegün.

—İngilizceden çeviren:
Krishnendrani Devi Dasi

Hapaniya, Hindistan — 24 Ekim, Cuma

Daha fazla prasadam

Erken kahvaltının ardından, Srila Guru Maharaj'ın kutsal görünüm gününün ertesi günü Sripat Hapaniya'da düzenlenen geleneksel festival için, üç otobüs dolusu adanmış, Srila Guru Maharaj'ın doğum yerine, Sripat Hapaniya'ya kısa bir hac yolculuğu yapıyor.

Oraya vardığımızda, deity odasının (Srila Guru Maharaj'ın gerçek doğum yerinin) çevresini dolaşıyoruz. İtişip kakışan, coşkulu kalabalığa yakalanıp önümde yürüyen yaşlı bir brahmacharinin topuğuna çarpıyorum. Mahçup bir hâlde özür diliyorum, ama o özenle selam veriyor ve önünde yürümem için iki eliyle işaret ediyor. İtiraz etmeye kalkışıyorum, ama sonra, onun bir ihtimal Brahmin-doğumu almış olduğunu ve bir mleccha tarafından bir kez daha tekmelenmeyi istemediğini fark edip, itaat ediyorum.

Acharya Maharaj sonra bize dhamın parikraması sırasında öncülük ediyor ve bir kere daha itişip kakışan kalabalığın seline kapılıp, dar patikalardan birinde bulunan koca bir inek pisliği yığınına, çıplak ayakla basıyorum. (Hiç olmazsa — başka bir hayvanın değil — inek pisliği olsun diye umuyorum!)

Tapınağa dönünce, kalabalık yeri göğü inleten kirtana devam etmek için nat mandire giriyor, ama ben ayağımı yıkamak için, deity odasının dışındaki su pompasına yöneliyorum. Suyu her iki ayağa birden pompalıyorum ve bir ayakla diğerini yıkıyorum, ellerimi de yıkadıktan sonra, arkama dönünce... tekmelediğim brahmachariyi görüyorum.

Beni seyrederek verandada, deity odasının küçük giriş kapısının önünde duruyor ve iki eliyle içilmeye hazır bir dob — içindeki tatlı hindistan cevizi suyunu ortaya çıkarmak için tepesi kesilmiş yeşil hindistan cevizi — tutuyor.

Başıyla bana işaret ediyor ve ben başkasıyla iletişim kuruyor olmalı diye düşünerek arkama dönüyorum — ama arkamda kimse olmadığı gibi yakınlarda da kimse yok. Herkes nat mandirin içinde.

Temkinli bir şekilde ona doğru yürüyorum, o ise hafif bir tebessümle dobu uzatıyor. Ne yapacağımı şaşırıyorum. Onu tekmeledikten sonra, neden bana karşı bu kadar nazik davranıyor? Duraksadığımı görünce "Haydi al," anlamına gelen küçük bir baş hareketiyle dobu tekrar uzatıyor.

Bir "teşekkür ederim," geveliyorum, tepesi açık doba bakıyorum ve içinde, yüzmekte olan tek bir tulasi yaprağı olduğunu görüyorum. Bu brahmacharinin aslında pujari olduğunu ancak şimdi fark ediyorum. Ona doğru dürüst teşekkür etmek için başımı kaldırıyorum, ama gitmiş.

Bu oldukça büyük bir dob, bu nedenle başka biriyle paylaşmak için etrafa bakıyorum ama kimse yok. Bugün burada yüzlerce adanmış var, ama tapınağın bu yanı, deity odasıyla pompa arası bomboş. Serin, canlandıran dobu içiyorum. Hapaniya "tatlı su" demektir ve bu Hapaniya dobu gerçekten de tatlı, tatlı, tatlı...

Nabadwip'e öğle sonrası dönüyoruz ve o gece geç saatte, japa mala üzerinde roundlarımı tamamlamak için (uzun, yoğun bir gündü) odamı arşınlarken, adımımın tam orta yerinde şu düşünce beni durduruyor: Srila Guru Maharaj bugün benim duama kelimesi kelimesine cevap mı verdi?

Dün, Srila Guru Maharaj'dan, samadhi mandirinde onun prasadamını istediğim zaman (sürpriz) cevaptan son derece tatmin olmuştum. Daha fazlasını aramıyordum. Oysa buna rağmen (ve bunun kulağa kendini beğenmişlik gibi geldiğini biliyorum), görünen o ki, Srila Guru Maharaj bugün burada, kendi doğum yerinde, gerçekten de bana kendi maha-prasadamını — serin, tatlı dobu — kendi pujarisinin elinden veriyor...

Üzerinde düşünmesi bile çok zor. Roundlarımı tamamlıyorum ve yatağa giriyorum.

—İngilizceden çeviren:
Krishnendrani Devi Dasi

URL: http://www.imonk.net/turkish/08/october4.html
Düzen: iMonk — 24 Ekim, 2008.